Dit waren de woorden waar Bob mij 11 jaar geleden mee wakker maakte. Die blik in zijn ogen en de dikke tranen over zijn wangen vergeet ik nooit meer. “Je moeder is overleden…” Huh? Dat kan niet, ik had haar net nog aan de telefoon… En ze was pas 59 jaar! Hoe kan dit? [Lees meer…]
Mijn lieve, maar zeer eigenwijze opa mocht slechts 94 lentes jong worden…
Mijn lieve, maar zeer eigenwijze opa mocht slechts 94 lentes jong worden. Ik heb ontzettend veel mooie herinneringen aan mijn opa, die ook nog eens overgrootvader was en nog helder van lichaam en geest. Op zondag kreeg ik telefoon van mijn vader dat het niet zo goed ging met mijn opa. De reden hiervan was dat hij van de trap was gevallen, maar dit is natuurlijk niet zomaar gebeurd. [Lees meer…]
Dan hoor je “hij is overleden” en voel je de bodem onder je voeten verdwijnen…
De dag van jouw begrafenis kwam al zo snel. Ik kon niet geloven dat jij niet meer binnen zou stappen. Het kon gewoon niet waar zijn. Jouw uitvaart, notabene jóuw uitvaart, ging als een roes aan mij voorbij. Handjes schudden, geen idee van wie. Lieve woorden, geen idee van wie. En toen was de laatste dag met en tegelijk zonder jou alweer voorbij. [Lees meer…]
Alleen nog maar een foto en een voicemailbericht…
Twee zoetjes, alsjeblieft.” Jouw standaard begroeting als je voor onze deur stond. Geweldig, wat mis ik dat. Wat mis ik jou. We zaten aan de grote tafel en je zei “Ik ga iets doen met uitvaart en film, maar ik weet niet precies wat.” Jij bent er nu niet meer, maar met jouw idee doen jij en ik samen het mooiste wat wij voor nabestaanden kunnen betekenen. [Lees meer…]
